Władysław Czarnecki urodził się we Lwowie 11 czerwca 1895 roku, tam spędził lata dzieciństwa i w 1912 roku podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Dyplom z wyróżnieniem, uzyskał w 1923 roku, otrzymując równocześnie nagrodę za najlepszy projekt dyplomowy. Nagrodą był wyjazd do Włoch na indywidualne studia architektury włoskiej. Po powrocie pracował w Warszawie przy projekcie  

Po wygraniu konkursu na stanowisko architekta miejskiego jesienią 1925 r. swoje życie zawodowe i prywatne związał z Poznaniem.                     Od 1931 r. aż do wybuchu II wojny światowej był naczelnikiem Wydziału Planowania w Zarządzie Miejskim. W 1932 r. arch. Władysław Czarnecki, współpracując z prof. Adamem Wodiczko opracował znakomitą              koncepcję  pierścieniowo-klinowego systemu zieleni miejskiej,                 która entuzjastycznie oceniona przez ówczesnych badaczy ekologicznych została uwzględniona w pierwszym ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego miasta. Przyjęte wówczas zasady kształtowania zieleni są widoczne i zyskują na znaczeniu w dzisiejszym, zurbanizowanym i powiększonym terytorialnie Poznaniu. Według tych zasad powstał

w tzw. zachodnim klinie zieleni sztuczny zbiornik wodny - jezioro Rusałka oraz we wschodnim klinie zieleni sztuczny zbiornik – Jezioro Maltańskie.

W sierpniu 1946 r. na oficjalne zaproszenie Zarządu Miejskiego w Poznaniu obejmuje stanowisko Naczelnika Wydziału Planowania i           Rozbudowy Miasta Poznania. W roku 1950 wybrany przez Radę Wydziału na dziekana organizuje samodzielny Wydział Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. Od 1953 r. poświęca się pracy naukowo-dydaktycznej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, gdzie kieruje Katedrą Planowania Miast i Osiedli.